Wat is zo bijzonder aan de wet Warsmann>/cite>?

De wet Warsmann staat de confiscatie toe van goederen van personen die van een misdaad verdacht worden. Daarbij is het aan de verdachte om te bewijzen dat deze de goederen op een legale manier verkregen heeft. Voorheen lag de bewijslast bij de justitie.

Wat gebeurt er met de ingevorderde goederen?

Er bestaat een speciaal bureau, Agence de gestion et de recouvrement des avoirs saisis et confisqués (Agrasc) dat ingevorderd geld op een speciale bankrekening plaatst, onroerende goederen in het hypothekenregister inschrijft en voertuigen en andere mobiele goederen onder beheer zet.

De goederen worden geveild. Beslist de rechtbank dat de invordering onterecht was, dan wordt de opbrengst van de verkoop aan de verdachte gegeven.

In 2013 werden zo in Frankrijk 1.670 onroerende goederen verkocht, wat een waarde vertegenwoordigde van 6,63 miljoen euro. In hetzelfde jaar werden ruim 400 mobiele goederen ingevorderd.

Om welke verdachten gaat het?

Op alle personen die verdacht worden van een strafbaar feit waarop meer dan vijf jaar gevangenisstraf staat kan deze wet worden toegepast. De meeste strafbare feiten hebben betrekking op drugs (67%), 16% op diefstal en 7% op oplichting. In mindere mate gaat het om souteneurschap.

Justitie kan verder kijken dan de verdachte zelf. In kringen rond de verdachte mag ze kijken naar witwassers en aanname van vuil geld door familieleden. Het niet kunnen verklaren van de oorsprong van bepaalde (financiële) middelen is op zich een strafbaar feit, dat met vijf jaar gevangenis kan worden bestraft.

Wat is het doel van de wet?

De wet is er gekomen in de hoop dat ze aantoont dat misdaad niet loont. Sommige personen hebben het ervoor over om enige tijd in de gevangenis te verblijven om vervolgens van de buit te kunnen leven. Ook wordt op deze manier gezorgd dat het geld niet wordt gebruikt voor de financiering van een volgend vergrijp.

Wat gebeurt met de opbrengst?

Tussen 2011 en 2013 ging 3,6 miljoen euro naar de bekostiging van de Agrasc, de staat kreeg 4,5 miljoen en 5,9 miljoen werd besteed aan de bestrijding van drugs en verslaving.