Geschiedenis

Verordeningen in 19 oktober 1945, uitgevaardigd door de regering van generaal de Gaulle, richtten een sociale zekerheidsorganisatie op. De verordeningen voegen alle vroegere verzekeringen (gezondheid, pensioen, enz.) samen. Zij voorzien in het beginsel van "beheer van de socialezekerheidsorganen door de betrokkenen".

Met de stijging van de levensverwachting, de ontwikkeling van de medische vooruitgang en de verbetering van de pensioenen komt de Franse sociale zekerheid al snel in financiële moeilijkheden. Om dit op te vangen werd in 1967 een scheiding ingevoerd in autonome takken: ziekte, familie en ouderdom. Elke tak is dan verantwoordelijk voor zijn eigen middelen en uitgaven.

Een hervorming van 1996 brengt een nieuwe keten van verantwoordelijkheden met zich mee tussen de actoren van de sociale bescherming: de regering, het parlement, de beheerders van de sociale zekerheidsstelsels, de gezondheidszorgberoepen en de sociale zekerheidsinstellingen.

Een hervorming die in 2004 werd aangenomen, heeft tot doel het stelsel van ziektekostenverzekeringen te beschermen en tegelijkertijd de grondbeginselen ervan te behouden en te consolideren: gelijke toegang tot zorg, kwaliteit van de zorg en solidariteit.

Taken

De taken van een CPAM zijn de volgende:

• Verbind de verzekerden en beheer hun rechten op de ziektekostenverzekering met elkaar.
• Verwerken van de zorgformulieren en zorgen voor de verstrekking van ziektekostenverzekeringen en gezondheids- en ongevallenuitkeringen (vergoeding van zorg, betaling van dagvergoedingen, voorschot op medische kosten aan CMU-begunstigden, etc.).
• Jaarlijks, in samenwerking met gezondheidswerkers, een actieplan voor risicomanagement implementeren.
• Ontwikkeling van een preventie- en gezondheidsbevorderingsbeleid (screening op kanker, handicaps, enz.).
• Zorgen voor een beleid van gezondheids- en sociale actie door middel van individuele hulp aan verzekerden en collectieve hulp aan verenigingen.