Je hebt net fruit geplukt of geraapt tijdens een wandeling in een park of in het bos. Maar zijn het nou marrons en châtaignes? Beide woorden vertalen zich in "kastanjes". Maar let op, want de een is eetbaar en de ander is bitter en giftig, wat komt door het stofje aescin.

Eerste indicatie: de implantatie van de boom

Wanneer de boom in de stad, in een park, in een steegje of op het schoolplein staat, is vaak een marronnier (Aesculus hippocastanum), een witte paardenkastanje.

Wanneer de boom in een bos, een bos of een boomgaard staat, gaat het vaak om een châtaignier (Castanea sativa), een tamme kastanje.

Tweede indicatie: de vorm

Over het algemeen is de chataîgne kleiner en iets afgeplat, terwijl de marron goed afgerond is en iets groter, zeg maar voller.

Vrucht paardenkastanje

Vrucht tamme kastanje

Derde indicatie: de binnenkant van de vrucht

Het verschil is ook te zien in de vrucht. De marron, afkomstig van de marron d’Inde, de paardenkastanje, heeft slechts één kamer wanneer hij doormidden wordt gesneden: hij zit alleen in zijn bolster (een stekelig omhulsel). Wat de chataîgne betreft, zien we dat deze verdeeld is en verschillende noten die met 2 tot 4 stuks in een bolster zitten. De middelste is vaak de grootste.

Ja tegen châtaigne, nee tegen de marron!

Kastanjes zijn lekker, kastanjes zijn giftig

De verwarring tussen de twee vruchten wordt in stand gehouden door de naam van de recepten. De Fransen spreken ten onrechte van crème de marron, terwijl ze crème de châtaigne zouden moeten zeggen. En wanneer ze in de winter hete (gepofte) kastanjes kopen, zijn dat geen marrons chauds, maar châtaignes.