Het tweede huis is een zeer sterke specificiteit van het toerisme in Frankrijk en draagt bij aan het belang van niet-commerciële accommodatie.

Deze "résidence secondaire" of "occasionnelle" is, volgens de definitie van de INSEE, een woning die met name wordt gebruikt als vakantieverblijf voor de eigenaren of huurders, slechts gedurende korte periodes van het jaar.

Belasting op de tweede woning

Tweede woningen zijn onderworpen aan de onroerendgoedbelasting, bestaande uit een woonbelasting, de taxe d’habitation, en een eigenarenbelasting, de taxe foncière. Ook is een verwijderingsbelasting voor huishoudelijk afval van toepassing, de taxe d’enlèvement des ordures ménagères (TEOM). Zelfs als de woning niet het hele jaar door wordt bewoond, zal de eigenaar of huurder nog steeds het volledige bedrag aan lokale belastingen moeten betalen.

Een omroepbijdrage, de redevance audiovisuelle, is niet verschuldigd, aangezien deze alleen van toepassing is op hoofdverblijfplaatsen.

Er zijn geen vrijstellings- of aftoppingsmaatregelen voorzien voor tweede woningen. Personen die een tweede verblijfplaats hebben, komen niet in aanmerking voor een tegemoetkoming in de berekening van de vermogensbelasting of de successierechten. Ook bestaat er geen recht op een belastingkrediet bij werkzaamheden.

Welke belastingen?

Er is geen vrijstelling voorzien voor het verhuur van een tweede woning.

Verhoging voor een tweede woning in bepaalde gemeenten

Sommige gemeenten kunnen hun aandeel in de onroerendgoedbelasting met 20% verhogen voor woningen die aan de volgende twee voorwaarden voldoen:

De betrokken gemeenten zijn de gemeenten waar de belasting op leegstaande woningen, de taxe sur les logements vacants (TLV), van toepassing is.

In de volgende drie gevallen kan vrijstelling van deze toeslag worden gevraagd:

Een tweede huis kopen

Met uitzondering van de woonspaarrekeningen (PEL en CEL) die vóór 1 maart 2011 zijn geopend, bestaat er geen steun voor de aankoop van een tweede woning.

Er is geen renteloze lening, geen "Pinel"-regeling, noch enig ander fiscaal stimuleringsmechanisme, of het nu gaat om de aankoop, het onderhoud of de renovatie.

Meerwaarde (plus-value) op een tweede woning

In geval van wederverkoop wordt de meerwaarde op de tweede woning, op zeldzame uitzonderingen na, belast tegen het tarief van 19%, vermeerderd met sociale bijdragen (CSG en CRDS) van 15,5%.

Dit zonder rekening te houden met de meerwaarden van meer dan € 50.000, ingevoerd door de Wet op de financiën voor 2013. Sinds deze hervorming moet je jouw eigendom meer dan 22 jaar (in plaats van 15 jaar) in bezit hebben gehad om niet langer te worden belast tegen 19% voor de inkomstenbelasting, en meer dan 30 jaar om niet langer aangeslagen te worden voor de sociale bijdragen.

Belastingheffing op tweede woningen van niet-ingezetenen

Sinds januari 2012 moeten niet-ingezetenen die een woning in Frankrijk bezitten een jaarlijkse belasting betalen die gelijk is aan 20% van de kadastrale huurwaarde, de valeur locative cadastrale. Net als de onroerende voorheffing is deze voor het hele jaar verschuldigd, op basis van de situatie van de niet-ingezetene op 1 januari van het jaar. Ze wordt op dezelfde manier geïnd en gecontroleerd als de taxe d’habitation.

Deze belasting is verschuldigd door particulieren:

• die niet fiscaal woonachtig zijn in Frankrijk;
• die eigenaar zijn van een woning in Frankrijk waar ze vrij over kunnen beschikken. Het gaat dus om een tweede woning en niet om een woning die wordt verhuurd;
• van wie de inkomsten uit Franse bronnen niet meer bedragen dan 75% van hun totale inkomen (in Frankrijk en in het buitenland).